Zespół nadreaktywnego pęcherza to dosyć częsta patologia, dotycząca wielu milionów chorych na globie. Polega na licznym odczuwaniu naciskania na mocz, co wiąże się z częstym oddawaniem jego minimalnych ilości, również w sposób niekontrolowany. Jest natomiast jeszcze więcej technik leczenia tychże nieprzyjemnych dolegliwości. Zespół nadreaktywnego pęcherza (OAB, określany potocznie pęcherzem nadreaktywnym) przejawia się częstym, niekontrolowanym oddawaniem moczu. Jest toż popularna, jednak wstydliwa przypadłość. Wedle badań, jedna na sześć dorosłych osób miewa objawy zespołu nadreaktywnego pęcherza, przy czym u jednej trzeciej chorych z ową chorobą od momentu do momentu jest niekontrolowany wyciek moczu. Jeśli planujesz się dowiedzieć o tym więcej, przeczytaj ten niezwykle ciekawy i interesujący artykuł.
Podstawy oraz symptomy zespołu nadreaktywnego pęcherza
Objawy tejże choroby to: częstomocz; parcia naglące – niepohamowana potrzeba oddania moczu, wynikająca z niewłaściwych skurczów pęcherza; nietrzymanie moczu ze względu na uczucie parcia – niedający się powstrzymać wyciek moczu z powodu parcia. Częste jest również kilkakrotne wstawanie w nocy, żeby skorzystać z łazienki. Objawy te występują w efekcie schorzenia czynności nerwów odpowiedzialnych za zaopatrzenie organów systemu moczowego, czasem połączone z dolegliwościami jelita grubego. Dokładny proces powstawania zespołu nadreaktywnego pęcherza nie jest do końca znany. Wiadomo, iż mięśnie pęcherza stają się za aktywne oraz chowają się mimowolnie. U zdrowej osoby mięsień pęcherza jest rozluźniony w miarę jak pęcherz powoli się napełnia. Gdy jest napełniony mniej więcej w części, człowiek zaczyna czuć chęć oddania moczu. Część osób jest w stanie wstrzymywać się od oddania płynu przez większy okres, oczekując na dobry moment, gdy będą potrafiły skorzystać z łazienki. Jednak u osób z zespołem nadreaktywnego pęcherza mięsień pęcherza zdaje się wysyłać mylące sygnały do mózgu. Pęcherz może odczuwać się pełniejszy aniżeli jest w rzeczywistości. W końcu skurcze pęcherza następują za wcześnie, gdy jest całkiem pusty. Dana osoba musi szybko wyjść do łazienki, nawet gdy tego nie chce – oraz nie ma wielkiej władzy nad swoim pęcherzem. Podstawa owego stanu nie jest sprawdzona. Objawy potrafią być niezwykle uciążliwe u osób znajdujących się w stresie, i również po spożyciu pewnych napojów, na przykład kawy, herbaty, napojów gazowanych z kofeiną i alkoholu. W pewnych wypadkach symptomy zespołu nadreaktywnego pęcherza rozwijają się jako powikłanie dolegliwości neurologicznych oraz mózgu, na przykład dolegliwości Parkinsona, stwardnienia rozsianego bądź po urazie rdzenia kręgowego. Symptomy podobne do zespołu nadreaktywnego pęcherza są kluczowe dla chorób dróg moczowych bądź kamieni w pęcherzu. Symptomy te potrafią być łącznie bądź osobno. Bo symptomy zbliżone do tychże, które mają miejsce w nadreaktywnym pęcherzu, pozostawia mnóstwo dolegliwości, należy przede wszystkim wyeliminować inne zaburzenia. A potrafią to być zainfekowania systemu moczowego oraz fizycznego, dolegliwości nerek, cukrzyca, jak też zespół jelita nadwrażliwego (na tę dolegliwość może sugerować parcie, częstomocz, ucisk w podbrzuszu, przechodzące w nocy). By wyeliminować możliwe inne zaburzenia, przeprowadza się badanie moczu, test wkładkowy, polegający na pomiarze ilości wyciekającego moczu (w tymże przedmiocie na noc montuje się wkładkę, pochłaniającą mocz. Wkładka jest ważona przed oraz po pomiarze). Także przeprowadza się badanie usg jamy brzusznej, badanie urodynamiczne, prowadzone w realiach szpitalnych, natomiast nie wiąże się ono z potrzebą hospitalizacji. W wypadku podejrzenia schorzeń układu nerwowego specjalista może nakazać wykonanie rezonansu magnetycznego. Niezależnie od badań chory jest zazwyczaj proszony przez specjalistę o prowadzenie tzw. dzienniczka mikcji, w jakim dokładnie zapisuje godzinę, liczbę oddanego moczu i wszelkie choroby, które temu wtórują.
Poznanie oraz leczenie zespołu nadreaktywnego pęcherza
Symptomy zespołu nadreaktywnego pęcherza potrafią towarzyszyć także innym zaburzeniem. By dokonać odpowiedniej diagnozy, przeprowadza się badanie moczu oraz test wkładkowy – mierzy się ilość wyciekającego moczu. Istotne jest także badanie urodynamiczne. Zespół nadreaktywnego pęcherza można usuwać za pomocą farmakoterapii, elektromodulacji, i również operacyjnie. Do środków operacyjnych są kwalifikowani chorzy, u jakich formy leczenia zachowawczego wykazały się nieskuteczne. Dotyczy to niskiego odsetka chorych, u których operacja jest stosowana jak ostateczność. Leczenie farmakologiczne polega na usuwaniu skurczów mięśni pęcherza moczowego. Stosowane są środki antycholinergiczne i spazmolityczne, jakie działają rozkurczająco na mięśniówkę gładką pęcherza moczowego. Pomocniczo wykorzystywane są również środki alfa-adrenergiczne i pewne trójpierścieniowe antydepresanty. Wykonywane są analizowania nad skutecznością preparatów blokujących kanały wapniowe w tejże dolegliwości. Dopęcherzowo momentami stosuje się leki miejscowo znieczulające (przy dużych bólach stercza).
