Rozwijający się stan podgorączkowy bądź temperatura zachodzą naprawdę nierzadko. Zazwyczaj udaje się szybko ustalić przyczynę temperatury, jednak nie zawsze jest to możliwe. Skąd bierze się temperatura bez różnych symptomów oraz co zatem może znaczyć dla gorączkującej osoby? Temperatura to stan kliniczny, jaki występuje nierzadko. Specjaliści w większości wypadków nie mają dolegliwości z określeniem jej przyczyny. Kłopot polega się, gdy pacjent gorączkuje przez długi okres oraz jest to jedyny objaw. Biorąc pod uwagę przebieg kliniczny temperatury, można rozmawiać o temperaturze: ciągłej, zwalniającej, przerywanej, trawiącej. Organizm ludzki może efektywnie regulować swoją temperaturę. To szczególnie istotny proces, ponieważ zabezpiecza homeostazę. Utrzymywanie temperatury na odpowiedni poziomie 36,8°C powoduje, iż procesy metaboliczne oraz pewne procesy immunologiczne mogą występować odpowiednio. Wysoka gorączka pojawia się wówczas, gdy pojawiają się schorzenia w regulacji temperatury organizmu, jaki zaczyna zmierzać do utrzymania innej aniżeli odpowiednia temperatury. Temperatura jest niezwykle złożonym procesem, jaki doprowadza do zachwiania termoregulacji ludzkiego organizmie.
Temperatura i stan podgorączkowy
Za temperaturę uważa się podwyższenie ciepłoty ciała ponad 38°C. Stan, w którym sięga ono pomiędzy 37 i 38°C, określa się jako stan podgorączkowy. Stan podgorączkowy potrafi pojawić się w trakcie dolegliwości, jednak także u pań przed owulacją i w ciąży. Może być stale u osób z nadczynnością tarczycy. Temperatura występuje, jeśli poprawia się punkt nastawczy w środku termoregulacji na większy stopień (wyższa gorączka). Mechanizmy zapobiegające przegrzaniu się systemu są całkowicie sprawne. O hipertermii mówimy, gdy temperatura ciała wzrasta, bo te procesy zawodzą.
Czemu temperatura ciała wzrasta?
Wzrost temperatury ciała jest procesem obronnym w wypadku pojawienia się w organizmie pirogenów egzogennych (zewnętrznych) – elementów wywołujących temperaturę. Pirogenami potrafią być bakterie oraz mikroorganizmy (białka będące efektami ich metabolizmu), martwe fragmenty chrząstek, alergeny, toksyny. Komórki fagocytujące, mające za zadanie usuwanie zbędnych elementów z krwi po związku z tymi elementami, wydzielają substancje, tzw. pirogeny endogenne, jakie pobudzają podwzgórze do wytwórczości mediatorów stanu zapalnego (zwłaszcza prostaglandyn).
Podstawowe przyczyny gorączek:
•spowodowane przez element zakaźny,
•towarzyszące nowotworom,
•połączone z schorzeniami immunologicznymi lub metabolicznymi
•spowodowane przez uwarunkowane genetycznie defekty inflamasomów .
Zwiększona temperatura – przyczyny
Wedle najpopularniejszego podziału przyczyny gorączek rozkłada się na pięć podstawowych klas. Do grupy pierwszej przynależą temperatury stworzone przez elementy zakaźne. W tejże kategorii są temperatury pochodzenia bakteryjnego, więc silne oraz długotrwałe zainfekowania bakteryjne (błonica, gruźlica, kiła, róża, płonica, tężec, zgorzel gazowa), zainfekowania wirusowe (grypa, mononukleoza, cytomegalia, odra, ospa wietrzna, wirusowe zapalenie wątroby), grzybicze (histoplazmoza, kryptokokoza, uogólniona kandydoza), pasożytnicze (ameboza, toksoplazmoza, toksokaroza, zimnica, glistnica). Procesy nowotworowe odpowiadają z inną część stanów podwyższonej temperatury. W tejże części można wyróżnić temperatury towarzyszące chorobom rozrostowym krwi oraz systemu chłonnego (ziarnica złośliwa, białaczki, histiocytoza złośliwa, chłoniaki, szpiczak mnogi), guzom litym (rak jasnokomórkowy nerki, wątrobiak, raki odoskrzelowe płuc, czerniak, śluzak serca) i kolejnym nowotworom. Do trzeciej grupy utrzymującego się stanu podgorączkowego, przynależą stany spowodowane zaburzeniami immunologicznymi. Cierpią nie osoby, które cierpią na układowe dolegliwości chrząstki łącznej (toczeń rumieniowaty układowy, pierwotne zapalenie naczyń, dolegliwość Stilla – także z początkiem symptomów w wieku dorosłym, reumatoidalne zapalenie stawów), dolegliwości ziarniniakowate (sarkoidoza, dolegliwość Leśniowskiego oraz Crohna, ziarniniakowe zapalenie wątroby), dolegliwości uczuleniowe (temperatura sienna, pewne formy gorączek polekowych), zespoły niedoborów immunologicznych. Stany gorączkowe z czwartej grupy są to temperatury o przyczynach endokrynologicznych, metabolicznych oraz polekowych, w tym temperatura połączona z nadmiarem hormonów tarczycy, temperatura połączona z hormonami sterydowymi, temperatury polekowe miopatie mitochondrialne. Piątą grupą gorączek są jednodniowe gorączki, temperatury symulowane, hipermetabolizm poanalgetyczny, hipertermia wegetatywna oraz temperatura o nieokreślonej przyczynie .
Symptomy długotrwałej temperatury o nieznanej przyczynie
Temperatura o nieznanej przyczynie (fever of unknown origin – FUO) została określona w 1961 roku przez Peterdorfa oraz Beesona. Pierwsze symptomy tego rodzaju temperatury to:
•Gorączka ciała ≥ 38,3°C, która utrzymuje się co najmniej 3 tygodnie bądź jest nawracająca.
•Diagnostyka lekarska będąca co najmniej 7 dni nie jest w okresie określić przyczyny temperatury.
Najwłaściwszym leczeniem gorączek jest leczenie objawowe. Każdą decyzję o usuwaniu należy ustalać indywidualnie, uwzględniając nasilenie oraz czas trwania temperatury i ogólny stan pacjenta
